mánudagur, maí 30, 2005

við erum Sigurrós, alltaf stuði í...

Í dag kom ég heim að leita mér að kvöldmat. Ég hringsólaði lengi vel um eldhúsið í leit að einhverju ætilegu og borðaði gulrætur og drakk mjólk á meðan. Ég fann ekki neitt því ég er komin með leið á brauði og unnum kjötvörum og mér finnst 10-11 salat, sem er búið að vera inn í ísskáp og pabbi minn hefur valið, vont. Ég er ennþá leið á núðlusúpu síðan úr grunnskóla og glætan að ég fari að steikja egg. Ég mundi borða eplið sem er inni í ísskáp en mér er illt í kjálkunum eftir allt gulrótaátið. Ég gæti skroppið út í sjoppu en ég er leið á ruslfæði. Innilega, innilega leið á ruslfæði. Eina manneskjan sem kann að elda almennilegan mat á heimilinu hefur ekki tíma því hún þarf að þvo af mér þvottinn. Ég vil húshjálp, takk.

laugardagur, maí 28, 2005

Stærðfræði er áhugaverð.

Í dag kreisti ég heimsins elstu og ógeðslegustu stálull.
Í dag snýtti ég mér í heila klósettrúllu.
Í dag las ég þetta um 150 sinnum:

Cyrus took Adam to walk with him one late afternoon, and the black conclusions of all his study and his thinking came out and flowed with a kind of thick terror over his son. He said, "I'll have you know that a soldier is the most holy of all humans because he is the most tested - most tested of all. I'll try to tell you. Look now - in all of history men have been taught that killing men is an evil thing not to be countenanced. Any man who kills must be destroyed because this is a great sin, maybe the worst sin we know. And then we take a soldier and put murder in his hands and we say to him, 'Use it well, use it wisely.' We put no checks on him. Go out and kill as many of a certain kind of classification of your brothers as you can. And we will reward you for it because it is a violation of your early training."
Adam wet his dry lips and tried to ask and failed and tried again. "Why do they have to do it?" he said. "Why is it?"
Cyrus was deeply moved and he spoke as he had never spoken before. "I don't know," he said. "I've studied and maybe learned how things are, but I'm not even close to why they are.

mánudagur, maí 23, 2005

nei vinur, þitt kyn er búið með kvótann.

Í fréttum er það að ég var að vinna um helgina uppi í Egilshöll við að selja Samfylkingarmönnum kaffi og bakkelsi á uppsprengdu verði. Allt er þetta liður í áætluninni. Ég hef hugsað mér að bæði gera þá gjaldþrota og of feita. Það gekk alveg hreint ágætlega og mér tókst að lokka þá flest alla til mín. Nokkrir sáu þó við mér, meðal annars Sigrún Gröndal, gamli píanókennarinn minn. Ég hafði hugsað mér að heilsa henni og minna hana á mig þegar hún kæmi nú og keypti af mér kaffitjöru á 150 krónur. Hún kom aldrei. Ég sveikst undan vinnu og kom mér út klukkan hálf fjögur, niðurbrotin.

föstudagur, maí 20, 2005

örþrifaráð

ég elska elska elska elska elska:

sumarbústaði
heita potta
the smiths
ronju ræningjadóttur
muse
gunnarskleinuhringi
2. sinfóníu mahlers
sumarið
línuskauta
tennis
nesti
gönguferðir
hesta
cantus in memoriam benjamin britten
serge gainsbourg
jóakim aðalönd
hvalfjörð
sjóinn
gönguferðir
öxney
skeiðháholt
föt
og
vini mína

fimmtudagur, maí 19, 2005

TÁP OG FJÖR OG FRÍSKIR MENN!

AF TILEFNI PRÓFLOKA ER CAPSLOCK DAGURINN Í DAG!
GLEÐILEGAN CAPSLOCK DAG!
NÚ ÆTLA ÉG AÐ FARA AÐ KLIPPA NEGLURNAR SEM ÉG SAFNAÐI YFIR PRÓFIN. ÉG HEF ALDREI VERIÐ MEÐ SVONA LANGAR NEGLUR Á ÆVINNI. JÁ. ÉG ÆTLA AÐ KLIPPA ÞÆR OG GEYMA ÞÆR TIL MINNINGAR UM AÐ VERSTU PRÓFATÖRN LÍFS MÍNS ER LOKIÐ. JÁ!

sunnudagur, maí 15, 2005

Línuskautaferð

Hahahaha.
Ég lít út eins og fóstur.
Ofnæmi eru fyndin. Sum allavega.

laugardagur, maí 14, 2005

hvers kyns eru þessi orð?

Í dag lagðist ég þann litla hluta rúmsins míns sem ekki var þakinn líffræði eða latínublöðum og hlustaði á Giovanni tæla Zerlínu og dauðar sálir marsera. Á eftir ætla ég í bíó.

föstudagur, maí 13, 2005

Supernachos

Mánuðurinn góa
Sælgætisgerðin Góa
Góa, fyrsti verslunarstaðurinn sem Portúgalir komu á fót á Indlandi.

fleiri góur?
ha?
gaman?

sunnudagur, maí 08, 2005

Martin Luther King

desolate - auður

riches - auður

sitthvor orðflokkurinn...en samt

þriðjudagur, maí 03, 2005

The Da Vinci Code II

Einu sinni var bókhlaða sem allir heimsóttu reglulega. Hún var rauð og falleg og fólk kom hvaðanæva að til að dást að henni. Þeir sem þar inni höfðu verið voru flestir ánægðir og hamingjusamir. Þeir voru hamingjusamir því þeir höfðu sé bækurnar og bækur eru hamingja.
En árin liðu og brátt kom að því að loka þurfti bókhlöðunni. Múgurinn varð auðvitað ævur og spurði:"Hvað á þetta að þýða góða og fallega ríkisstjórn, er þetta ekki bókasafnið okkar, borgum við ekki fyrir það?" Góða og fallega ríkisstjórnin svaraði auðvitað ekki, af hverju ætti hún að gera það? Það er ekki inni í verkahring hins mikilfenglega að gera því um líkt. Hið mikilfenglega á að hugsa.
Borgarbúar sem uppi voru þegar bókhlöðunni var lokað komust aldrei að hinu sanna. Það var ekki fyrr en mörgum árum seinna þegar erlendur rannsóknarmaður kom hingað til lands í þeim tilgangi að rannsaka pýranafiska að málin fóru að skýrast.