Ekki er öll vitleysan eins.

Í dag þreif ég mikið af pípum í vinnunni. En það var ekki fyrr en eftir að ég hafði borðað, sofið, borðað aftur, farið út á bensínstöð og fengið mér nammi og farið í Kringluna...á launum.

Mamma stóð úti á svölum áðan og æpti á mig eins og klikkuð kona að koma undir eins. Ég var auðvitað allsnakin inni á baðherbergi og rétt náði að grípa um mig handklæði og fór á því einu saman út á svalir. Þá benti mamma mér á selshöfuð sem rétt glitti í áður en það hvarf alveg ofan í sjóinn. Eftir að selurinn var farinn tók ég eftir nokkrum strákagemlingum sem hlógu að mér. Mér finnst ekki fallegt að hlæja hálfnöktu fólki.