"sæll er sá, sem er fjarri sælgæti,
eins og hinir fornu feður,
sem dýrkuðu líkama sinn með hollu mataræði,
lausir frá allri sykurlöngun.
hvorki eru vaktir af hjartsláttartruflunum,sem sykurætur
né hræðast þeir ógurleg leikfimipróf,
þeir forðast sjoppur og auglýsinganna
dramblátu þröskulda.
annað hvort sitja þeir heilbrigðir með sjálfum sér
og horfa á heilbrigðan heiminn
eða geyma pressað heilbrigt hunang í krukkum
eða rýja heilbrigðar kindur.
dásamlegt er að liggja ýmist áhyggjulaus undir sólinni,
eða í umlykjandi mannfjöldanum.
blaaa, blablablaaa, blabla
og í léttleika sínum fljúga sem fugl,
að hlaupa hraðar en niður straumsins,
og dreyma vel."

þegar ofátskonan Bergþóra hafði sagt þetta,
alveg á leiðinni að byrja að borða grænmeti í öll mál,
fór hún niður í eldhús og fékk sér salmíakbalk,
kúlusúkk og appelsín.